Еліміздегі, әсіресе, дүбірлі оқиғалар тұсында қозып кете беретін патриоттық сезімімді қайда қоярға білмей, аласұрып жүргенде, құдай өзі сәтін салған бір оқиға болды. Күндегі уақытта, күндегі әдетіммен жолымдағы театр ғимаратының тұсынан өтіп бара жатқанымда, театрдың артқы есігінен шығып, ешкімге көрінбей, ақырын ғана жылысып бара жатқан Абай Құнанбаевты көріп қалдым!.. Қолпиған ұзын шапанының етегі жер сыпырып, аяғын асыға басады. Суретінде шал сияқты көрінгенмен, өмірде пысық, ширақ адам екені көрініп тұр. – Абеке…Ибраһим Құнанбайұлы, сәл аялдаңызшы, – деп, соңынан тұра жүгірдім. – Айып...

Үлкен әдеби талқылау ұйымдастырылды. Әр түрлі жанрлар бойынша өткен бұл талқылау-айтысқа адам өте көп жиналды, жиылыс залында ине шаншар жер қалмады. Алдымен тарихи тақырыпқа жазылған шығарма талқыланатын болды. Баяндамашыға сөз берілді. Ол, негізінен, мақтады. – Шығармада бәріңіз білетін Уай Пәлі батырдың жау батырларымен болған сегіз мың сегіз жүз сексен сегіз жекпе-жегі егжейлі-тегжейлі, нақты тарихи шындық тұрғысынан баяндалған, – деді баяндамашы. – Бұл – тарихи факт! Әсіресе, қалмақ батыры О, Сойқанмен жекпе-жегі толымды да болымды суреттелген. Қалмақ батырының...

Ғалым Смағұлдың карикатурасы Баяғыда бір ағам оңашада маған мұңын шағып еді... Әлі күнге атақ, орден, не сыйлық алмапты... Не өкімет, не бір байшікеш астына машина мінгізбепті... Мерейтойларын кейбір пысық әріптестері сияқты әкімшіліктің есебінен өткізе алмапты... Қойшы, айта берсе, өкпесі көп... Бұл сипатты әділетсіз өмірге өкпесі осынша үлкен болғанмен, ағамыз өзі ортадан төмен, кішігірім ғана ақын болатын. Сол себепті, ағама қатысты алғанда, өмірді соншалық әділетсіз деп айта алмас едім... Хош... Енді, міне... қарасам, сол ағамның жасына мен де келіп қалыппын......